Sokakta rapsodi

Ve şehrin gürültüsü

Yeniden uğultusu arabaların;

Bir John Denver ezgisi…

Cümlelerden sarhoş gözlerim

Kalın kitaplardan içtiği.

Her bakışta bir göz

Her susuşta bir söz

Ayaklar müziğin ritminde.

Nirvana korkusu olan bir Budist’in

Tedirginliği içinde herkes.

Dinleyemeden büyüdüğüm türküler

Sonradan eklenmiş ezberime;

Yitik aşkların serüveninden.

Aşk şimdi;

Feodal bir övgü şehrin mahzeninde

—Kentlilerin dilinden-

Yok mu?

Bir mezar yeri bilen

Kırlangıç gibi titreyen

Bedenden kovulmuş hüznüme

Kim o?

Öyle, sessizce giden

Bir mezar ismi söylemeden

O kadar çoğaldı ki mezar(lık)lar

Yetmiyor artık hafızamdaki isimler

Mum erir sessizce

Aydınlanıyor ya karanlık

Lağımlara dönüşmüş kafalar

Umurunda değildir tükendiği

Ve şehrin gürültüsü

Yeniden uğultusu arabaların;

Tükenen çığlığı çocukların

“Yeter artık! Ne olur yapmayın. Yakmayın.”          

                                               Erol Mintaş

                                           29.04.06/İstanbul